Aslan kendini hayvanların kralı ilan ettiğinde, adaletiyle tanınmak istedi. Bu yüzden eski alışkanlıklarından vazgeçip diğer hayvanlar gibi sınırlı bir beslenme düzenine razı oldu ve tamamen dürüst bir şekilde adalet dağıtmaya söz verdi.
Ancak zaman geçtikçe aslanın kararlılığı sarsılmaya başladı. Doğal eğilimlerini değiştiremediği için, bazı hayvanları bir kenara çekip onlara nefesinin kötü kokup kokmadığını sormaya başladı.
Bu akıllıca bir stratejiydi: nefesinin kötü koktuğunu söyleyenler de, kokmadığını söyleyenler de aynı şekilde öldürülüyordu. Böylece aslan iştahını doyurabiliyordu.
Bir süre sonra aslan bu şekilde birçok hayvanı öldürdükten sonra sıra maymuna geldi. Ona da nefesinin nasıl koktuğunu sordu. Maymun, aslanın nefesinin tanrıların sunağı gibi tarçın koktuğunu haykırdı.
Aslan bu kadar güzel şeyler söyleyen birini öldürmekten utandı. Bu yüzden taktik değiştirdi ve maymunu yeni bir hileyle kandırdı. Aslan hastaymış gibi yaptı.
Tabii ki hemen doktorlar geldi. Aslanın damarlarını kontrol edip nabzının normal olduğunu görünce, midesine hafif gelecek yiyecekler yemesini ve böylece bulantısını hafifletmesini söylediler.
"Krallar canlarının çektiğini yer," diye itiraf etti aslan. "Ve ben hiç maymun eti denemedim... Bunun tadına bakmak istiyorum."
Sözünü hemen yerine getirdi: yağcı maymun hızla öldürüldü ve aslan onu hemen yiyebildi.
