Ezop Masalları

Demades, Atinalıların dikkatini çekmek için bir masal anlatır ve onları siyaset yerine efsaneleri tercih ettikleri için eleştirir.

Demades, Atinalı dinleyicilerine hitap etmeye çalışır ancak dikkatlerini çekemez. Bunun üzerine onlara bir Ezop masalı anlatmayı teklif eder. Dinleyiciler kabul edince, Demades, tanrıça Demeter, bir kırlangıç ve bir yılan balığının yolda yürüdüğü bir hikaye anlatmaya başlar. Nehir kenarına geldiklerinde kırlangıç uçar, yılan balığı suya atlar. Demades susar ve dinleyiciler tanrıça Demeter’e ne olduğunu sorar. Demades, Demeter’in siyaset yerine masalları tercih ettikleri için onlara kızgın olduğunu söyleyerek mesajını verir.

Demosthenes, Atinalıların ciddi konulara ilgisizliğini, bir eşeğin gölgesi hakkındaki hikayeyle eleştirir.

Demosthenes, Atina meclisinde konuşma yapması engellenince, dinleyicilere kısa bir hikaye anlatacağını söyler. Genç bir adamın, eşeğin gölgesi için eşek sahibiyle tartışmasını anlatırken, hikayenin ortasında durur ve gitmeye başlar. Atinalılar hikayenin sonunu merak edip onu durdurunca, Demosthenes onları ciddi meseleleri dinlemedikleri için eleştirir.

Özgürlüğünü kaybetmek pahasına rahat bir yaşam süren köpekle, özgürlüğünü korumayı seçen kurt arasındaki karşılaşma.

Şişman ve rahat bir köpek, bir kurtla karşılaşır. Kurt, köpeğin bu kadar iyi beslenmesinin sebebini sorar. Köpek, bir insan tarafından beslendiğini söyler. Kurt, köpeğin boynundaki tüysüz lekeyi fark eder ve bunun nedenini sorar. Köpek, bunun efendisinin boynuna taktığı demir tasmadan kaynaklandığını açıklar. Bunun üzerine kurt, özgürlüğünden vazgeçmek istemediği için köpeğin rahat yaşamını reddeder ve oradan uzaklaşır.

Yaban eşeği, rahat görünen bir eşeğin aslında ağır yükler ve dayaklarla ezildiğini görünce şansına hayran olmaktan vazgeçer.

Bir yaban eşeği, güneşin altında dinlenen bir eşeği görür ve onun sağlıklı görünümüne hayran kalır. Ancak daha sonra, eşeğin sırtında ağır yükler taşıdığını ve sürücünün sopayla ona vurduğunu görünce fikrini değiştirir. Yaban eşeği, eşeğin refahının bedelinin çok ağır olduğunu anlar ve artık onun şansına imrenmez.

Yaban eşeği, yük taşıyan eşeği küçümser ama özgürlüğünün bedelini aslana yem olarak öder.

Yaban eşeği, ağır yük taşıyan eşeği köleliğiyle alay eder ve kendi özgürlüğüyle övünür. Ancak, aslanın ortaya çıkmasıyla durum değişir. Aslan, sahibi yanında olduğu için eşeğe dokunmazken, yalnız olan yaban eşeğine saldırır ve onu yer. Hikâye, özgürlüğün her zaman güvenli olmadığını ve başkalarının durumunu küçümsemenin bedelini gösterir.

Yorgunluktan ölen eşeğin derisinden tef yapan rahipler, onun ölümden sonra bile dinlenemediğini söyler.

Cybebe tanrıçasının rahipleri olan Galliler, bağış toplarken eşeklerini yük taşımak için kullanırlar. Eşek aşırı çalışma ve dayaklardan dolayı ölünce, derisini yüzüp tef yaparlar. Birisi eşeğe ne olduğunu sorduğunda, rahipler, "Öldükten sonra dinleneceğini sanmıştı ama hâlâ dayak yiyor!" diyerek cevap verirler.

Zalim efendisinden kaçan bir köle, Aesop'un bilgece sözleriyle özgürlük planlarından vazgeçer.

Zalim efendisinden kaçan bir köle, yolda Aesop ile karşılaşır. Köle, efendisinin kendisine yaptığı haksızlıkları ve açlık çektiğini anlatır. Aesop, köleye, şimdi suçsuzken bile bu kadar acı çekiyorsa, gerçekten suçlu olduğunda başına neler geleceğini sorar. Bu sözler üzerine köle, kaçma planlarından vazgeçer.

Özgürlüğüne düşkün bir karga, insanların elinden kaçarken kendi sonunu hazırlar.

Bir adam, çocuklarına hediye etmek için bir karga yakalar ve ayağına bir ip bağlar. Karga, insanlar arasında yaşamaya dayanamaz ve kaçma fırsatı bulduğunda hemen uzaklaşır. Ancak yuvasına dönerken ip bir dala takılır ve karga uçamaz hale gelir. Ölüm döşeğinde, "Ne aptalım! İnsanların kölesi olmaktan kaçarken kendi ölümüme sebep oldum," diye düşünür.

Yolda buldukları kuzuyu kapmak için yarışan kasap ve çoban, kuzunun akıllıca seçimiyle karşılaşır.

Bir çoban ve bir kasap, yolda giderken sürüsünden ayrılmış tombul bir kuzu görürler. İkisi de kuzuyu yakalamak için yarışır. O zamanlar hayvanlar insanlarla aynı dili konuştuğundan, kuzu neden kendisini almak istediklerini sorar. Kuzu, kasabın sürünün kanına girdiğini, çobanın ise onların iyiliği için çalıştığını öğrenince çobanı seçer.

Açgözlü sahipleri yüzünden sürekli şikayet eden bir eşek, sonunda kendini daha kötü bir durumda bulur.

Bir bahçıvanın yanında çalışan eşek, çok çalıştırılıp az yemek verildiği için Zeus'tan onu başka bir sahibe vermesini ister. Zeus, eşeği bir çömlekçiye satar, ancak burada yükleri daha da ağırlaşır. Eşek tekrar Zeus'a yalvarır ve bu kez bir tabakhanecinin yanına verilir. Eşek, tabakhanecinin işini görünce, önceki sahiplerinin yanında aç kalsa bile daha iyi olduğunu anlar, çünkü artık öldüğünde bile gömülmeyecektir.

Korkak bir yaşlı adam, eşeğini kurtarmaya çalışırken eşeğin akıllıca bir cevapla ona ders vermesi.

Korkak bir yaşlı adam, eşeğini otlatırken düşmanın yaklaştığını duyar ve paniğe kapılır. Eşeğini kaçmaya ikna etmeye çalışırken, eşek ona mantıklı bir soru sorar: "Kazanan taraf bana bir yerine iki semer mi yükleyecek?" Yaşlı adam bunun olmayacağını söyleyince, eşek "Öyleyse efendim kim olursa olsun, benim için ne fark eder?" diyerek yaşlı adama ders verir.

Kurbağalar, uzaktaki boğaların savaşının kendi yaşamlarını tehdit edeceğini fark eder.

Bir kurbağa, uzaktaki boğaların sürü liderliği için savaştığını görür ve bunun kendileri için büyük bir tehlike oluşturduğunu söyler. Diğer kurbağalar buna şaşırır çünkü boğaların yaşam alanları farklıdır. Ancak ilk kurbağa, yenilen boğanın bataklığa sığınarak onları ezebileceğini açıklar. Böylece, başka türlerin çatışmasının bile kendi hayatlarını nasıl etkileyebileceğini anlarlar.

Küçük bir geyik, öfkeli bir aslanın tehdidi altında ormanda yaşayan tüm hayvanların korkusunu dile getirir.

Ormanda öfkeden deliye dönen bir aslan, tüm hayvanlar için büyük bir tehdit oluşturur. Küçük bir geyik, aslanın bu durumunun zaten zor olan hayatlarını daha da kötüleştireceğini düşünerek endişesini ifade eder. Aslanın öfkesinin kontrolden çıkması, ormandaki tüm canlıların güvenliğini tehlikeye atar.

Aslan, ormanın kralı olarak gücünü kullanarak diğer hayvanların avını haksızca ele geçirir.

Bir inek, keçi ve koyun, aslanla birlikte yaşamaya karar verirler. Ormanda büyük bir geyik avlarlar ve dört parçaya bölerler. Aslan, kral olduğu için ilk parçayı, ortak olduğu için ikinciyi, en güçlü olduğu için üçüncüyü alır ve dördüncüye kimsenin dokunmamasını emreder. Böylece aslan, avın tamamını haksız yere ele geçirir.

Aslan, kurt ve tilkinin avladıkları ganimeti paylaşırken adaletsizlik ve kurnazlıkla dolu bir ders almaları.

Aslan, kurt ve tilki birlikte avlanmaya karar verirler. Kurt bir koç, tilki bir kaz, aslan ise zayıf bir inek avlar. Ganimeti paylaşma sırasında kurt, herkesin kendi avını almasını önerince aslanın öfkesine maruz kalır. Ardından tilki, aslanın lehine akıllıca bir paylaşım yaparak cezadan kurtulur ve kurdun başına gelenlerden ders çıkarır.

Aslan, adil bir kral olmaya çalışırken doğasına yenik düşer ve maymunu kandırarak onu yemeyi başarır.

Aslan, hayvanların kralı olarak adil davranmaya çalışır ancak zamanla doğasına yenik düşer. Diğer hayvanlara nefesinin kokup kokmadığını sorarak onları öldürür ve yer. Sıra maymuna geldiğinde, maymun aslanın nefesinin çok güzel koktuğunu söyler. Aslan bu cevaptan utansa da, hasta numarası yaparak maymunu yemeyi başarır.

Kurt, tilkiyi hasta aslanın huzurunda gammazlar, ancak tilkinin zekası kurtun sonunu hazırlar.

Hasta ve yaşlı aslan, mağarasında yatarken tüm hayvanlar onu ziyaret eder, ancak tilki gelmez. Kurt, bu fırsatı değerlendirerek tilkiyi aslanın huzurunda gammazlar ve saygısızlıkla suçlar. Tam bu sırada gelen tilki, aslanı iyileştirmek için dünyayı dolaşıp bir çare bulduğunu söyler. Çare, canlı bir kurdun derisinin aslanın üzerine sarılmasıdır. Aslanın emriyle kurt öldürülür ve tilki, "Efendinizi iyi bir ruh hâline sokmak daha iyidir," diyerek zekasını gösterir.

Akıllı tilki, hasta numarası yaparak diğer hayvanları yemeye çalışan yaşlı aslanın tuzağını ayak izlerini fark ederek bozar.

Yaşlı ve zayıf düşmüş bir aslan, hasta numarası yaparak diğer hayvanları kendisini ziyarete gelmeleri için kandırır ve onları birer birer yemeyi planlar. Ancak tilki, aslanın mağarasına giren hayvanların ayak izlerini görür ama çıkan hiçbir iz olmadığını fark eder. Bu yüzden mağaraya girmek yerine uzaktan selam verir ve aslanın tuzağını anlar. Böylece tilki, zekası sayesinde aslanın planını bozarak kendini kurtarır.

Aslan, misafirperverliğiyle övünürken tilki, yeni gelen misafirlerin kendi payını azaltacağından endişelenir.

Aslan, insan toplumundaki gibi bir yaşam sürme hevesiyle dağın seçkin hayvanlarını sık sık misafir eder ve onlara en sevdikleri yemekleri ikram eder. Tilki, aslanın yakın arkadaşıdır ve birlikte mutlu bir yaşam sürerler. Ancak, yeni gelen misafirlerin artmasıyla birlikte tilkinin payı azalır ve bu durum onu endişelendirir. Aslan, tilkinin endişelerini hafife alır ve suçu yemekleri dağıtan maymunun üzerine atar.

Adil bir aslan kralın hükümdarlığında, zayıf bir tavşan güçlülerin bile korktuğu bir düzenin geldiğini ilan eder.

Yumuşak huylu ve adil bir aslan kral, ormandaki tüm hayvanların şikayetlerini dinler ve adaleti sağlar. Kurt, leopar ve kaplan gibi güçlü hayvanlar, zayıflara yaptıkları haksızlıklar için hesap verir. Sonunda tüm hayvanlar barış içinde yaşamaya başlar. Korkak tavşan ise bu adaletli düzende, artık zayıfların bile güçlüler tarafından korkulduğu bir dönemin geldiğini sevinçle dile getirir.