Mga Kuwentong Pambata ni Andersen

Isang sundalo ang nakakita ng kayamanan sa tulong ng isang matandang mangkukulam, ngunit ang tunay na kapangyarihan ay nasa kahon ng posporo na nagbibigay sa kanya ng hindi inaasahang kapalaran.

Isang sundalo ang naglalakad pauwi mula sa digmaan nang makilala niya ang isang matandang mangkukulam. Inutusan siya nito na pumasok sa isang malaking puno upang kumuha ng kayamanan mula sa tatlong silid, bawat isa'y pinangangalagaan ng isang asong may malalaking mata. Bilang kapalit, kailangan niyang kunin ang isang kahon ng posporo. Nang magtagumpay siya, pinatay niya ang mangkukulam at nagtungo sa lungsod, kung saan nalaman niya ang tungkol sa prinsesa na nakakulong sa isang tansong kastilyo. Gamit ang kahon ng posporo, nagawa niyang dalhin ang prinsesa sa kanya nang gabi-gabi, ngunit nahuli siya at ipinakulong. Sa huling sandali, ginamit niya ang kahon upang tawagin ang mga aso at iligtas ang sarili, at sa huli ay naging hari at napangasawa ang prinsesa.

Si Maliit na Claus, sa kabila ng kanyang kahirapan, ay nalalampasan ang pagsubok ni Malaking Claus gamit ang kanyang katalinuhan at nakakakuha ng yaman.

Si Maliit na Claus at Si Malaking Claus ay dalawang lalaki sa isang nayon na may parehong pangalan ngunit magkaibang kapalaran. Si Maliit na Claus, na may iisang kabayo lamang, ay pinahihirapan ni Malaking Claus na may apat na kabayo. Sa pamamagitan ng kanyang talino, nalalampasan ni Maliit na Claus ang mga panloloko at pagsubok ni Malaking Claus, tulad ng pagkamatay ng kanyang kabayo at mga pagtatangka sa kanyang buhay. Gamit ang kanyang diskarte, nakakuha siya ng yaman mula sa iba't ibang tao, kabilang ang isang magsasaka at isang matandang pastol. Sa huli, niloko niya si Malaking Claus na tumalon sa ilog, na nagresulta sa kanyang pagkalunod, habang si Maliit na Claus ay umuwi kasama ang kanyang mga bagong ari-arian.

Isang prinsesa ang nagpapatunay na tunay siya sa pamamagitan ng kanyang pakiramdam sa isang maliit na gisantes sa ilalim ng maraming kutson.

Naghanap ang isang prinsipe ng tunay na prinsesa para pakasalan, ngunit hindi niya makita ang nararapat. Isang gabi, may lumitaw na babae na nag-angking tunay na prinsesa, ngunit sira ang kanyang anyo dahil sa bagyo. Upang subukan ang katotohanan, inilagay ng reyna ang isang gisantes sa ilalim ng dalawampung kutson at kama. Kinabukasan, nagreklamo ang prinsesa na hindi siya nakatulog dahil sa matigas na bagay. Napatunayan nito na siya ay tunay na prinsesa, kaya pinakasalan siya ng prinsipe.

Si Little Ida ay nakatuklas ng mahiwagang mundo kung saan ang kanyang mga bulaklak ay sumasayaw sa gabi sa kastilyo ng hari.

Si Little Ida ay nalungkot nang makitang nalanta ang kanyang mga bulaklak, at sinabi ng isang estudyante na sumasayaw ang mga ito sa gabi sa kastilyo ng hari. Sa kanyang pagtulog, nagising siya at nakita ang kanyang mga bulaklak na tunay na sumasayaw sa silid, kasama ang iba pang bulaklak mula sa hardin ng hari. Sumali rin ang kanyang manika na si Sophy sa sayawan. Kinabukasan, nalanta na ang mga bulaklak at sinabi nila kay Ida na ilibing sila sa hardin upang mabuhay muli sa susunod na tag-init. Tinulungan siya ng kanyang mga pinsan na ilibing ang mga bulaklak gamit ang isang magandang kahon.

Si Thumbelina, isang maliit na dalagita, ay nahaharap sa maraming pagsubok mula sa mga hayop hanggang sa makahanap ng tunay na kaligayahan sa piling ng isang prinsipe.

Si Thumbelina ay isang napakaliit na dalagita na ipinanganak mula sa isang bulaklak, na binigyan ng pangalan dahil sa kanyang sukat na kasing liit ng hinlalaki. Kinuha siya ng isang palaka upang maging asawa ng anak nito, ngunit nakatakas siya at nakaranas ng maraming pagsubok mula sa iba't ibang hayop tulad ng salagubang at daga. Sa kabila ng mga paghihirap, tinulungan siya ng isang lunok na kanyang iningatan noong taglamig. Sa huli, dinala siya ng lunok sa isang mainit na lugar kung saan nakilala niya ang isang maliit na prinsipe ng mga bulaklak. Nagpakasal sila at naging reyna si Thumbelina ng mga bulaklak, na nagkaroon ng bagong pangalan na Maia.

Isang mabuting makata ang nagbigay ng kanlungan sa isang batang lalaki, ngunit ito ay si Kupido na nagtangka sa kanyang puso.

Isang matandang makata ang nagbigay ng kanlungan sa isang batang basa at ginaw sa gitna ng bagyo. Pinainit niya ito at binigyan ng pagkain, ngunit ang bata ay naging masama—siya pala si Kupido. Gamit ang kanyang busog, binaril niya ang makata sa puso at tumakbong nagtatawa. Nagbabala ang makata sa lahat ng bata na mag-ingat kay Kupido, na patuloy na nananakit ng mga tao sa iba't ibang paraan.

Isang ulilang binata, sa tulong ng isang mahiwagang kasama, ay nagtagumpay sa mga pagsubok upang mapakasalan ang isang prinsesang isinumpa.

Matapos pumanaw ang kanyang ama, si John ay naglakbay sa mundo. Dahil sa kabutihang ipinakita niya sa isang yumaong may utang, nakatagpo siya ng isang mahiwagang kasama. Tinulungan siya nito na sagutin ang tatlong bugtong ng isang maganda ngunit malupit na prinsesa, na ang kabiguan ay nangangahulugan ng kamatayan. Matagumpay na nasagot ni John ang mga bugtong, pinakasalan ang prinsesa nang maalis ang sumpa nito, at naging hari. Bago maglaho, ipinagtapat ng kasama na siya ang kaluluwa ng taong tinulungan ni John.

Isang munting sirena ang nagnasang maging tao para sa pag-ibig, dumanas ng sakripisyo sa tulong ng mahika upang makapiling ang isang prinsipe.

Ang bunsong prinsesa ng karagatan, isang munting sirena, ay labis na nahuhumaling sa mundo ng mga tao. Matapos iligtas ang isang prinsipe mula sa pagkalunod at umibig dito, nakipagkasundo siya sa isang mangkukulam sa dagat: ipinagpalit niya ang kanyang magandang tinig para sa isang pares ng mga paa, na may kundisyong makakamit lamang niya ang imortal na kaluluwa kung iibigin siya ng prinsipe. Sa kabila ng kanyang sakripisyo at pagtitiis sa sakit ng bawat hakbang, pinakasalan ng prinsipe ang iba. Sa halip na maging bula, siya ay naging isang espiritu ng hangin, na may pagkakataong magkamit ng walang hanggang kaluluwa sa pamamagitan ng mabubuting gawa.

Isang emperador na mahilig sa magagarang damit ay naloko ng dalawang manloloko na nagkunwaring gumagawa ng tela na hindi nakikita ng mga hangal.

Isang emperador na labis na mahilig sa magagarang damit ay nalinlang ng dalawang manloloko na nagpanggap na mga manghahabi. Sinabi nila na ang kanilang tela ay hindi nakikita ng mga taong hindi karapat-dapat sa kanilang posisyon o mga tanga. Dahil sa takot na mapahiya, ang emperador at ang kanyang mga tauhan ay nagkunwari ring nakikita ang damit. Sa huli, isang bata ang nagsabi ng totoo: wala talagang suot ang emperador.

Isang pares ng mahiwagang kaloshes ang nagbibigay-buhay sa mga hiling, subalit nagdudulot ito ng mga aral tungkol sa tunay na kaligayahan sa bawat magsusuot nito.

Dalawang diwata ang nagpakilala ng mahiwagang kaloshes na tumutupad sa bawat hiling ng sinumang magsusuot nito. Iba't ibang tao—mula sa Konsehal hanggang sa Estudyante ng Teolohiya—ang nagkaroon ng pagkakataong gamitin ito, na nagresulta sa mga di-inaasahang paglalakbay sa ibang panahon o katauhan. Gayunpaman, sa bawat natupad na kahilingan, kalimitan ay kabiguan o mas matinding paghihirap ang kanilang natamo kaysa inaasahang ligaya. Sa wakas, ang kaloshes ay kinuha ng diwatang si Pangamba, na nag-iwan ng aral na ang hinahangad na kapalaran ay hindi laging katumbas ng kaligayahan.

Isang maliit ngunit masayang daisy ang nagmamahal sa araw at sa awit ng lark, ngunit ang kanyang kaligayahan ay nabago nang maging bihag ang kanyang kaibigang ibon.

Ang kwento ay tungkol sa isang maliit na daisy na masaya sa kanyang simpleng buhay, nagagalak sa init ng araw at sa awit ng lark. Isang araw, nahuli ang lark at ikinulong sa hawla. Ang daisy, kasama ang isang pirasong damo, ay inilagay sa hawla ng ibon upang aliwin ito. Sa kabila ng paghihirap ng lark, hindi ito makapagsalita ngunit nagpapadama ng pagmamahal sa pamamagitan ng kanyang bango. Sa huli, namatay ang lark sa kalungkutan, at ang daisy ay itinapon nang walang nag-aalala.

Isang sundalong tanso na may iisang paa ang naglakbay nang malayo para sa kanyang minamahal, ngunit nagtapos sa isang trahedya.

Ang kwento ay tungkol sa isang sundalong tanso na may iisang paa na umibig sa isang mananayaw na papel. Sa kanyang paglalakbay, nahulog siya sa bintana, sumakay sa isang bangkang papel, at kinain ng isda. Nang siya'y makabalik, isang bata ang nagtapon sa kanya sa apoy. Habang natutunaw, ang kanyang minamahal na mananayaw ay sumunod sa kanya at sila'y parehong nawala. Ang natira na lamang ay isang puso ng tanso at ang sunog na rosas ng mananayaw.

Isang prinsesa ang nagsakripisyo at nagtiis nang tahimik upang basagin ang sumpa sa kanyang mga kapatid na naging mga ligaw na sisne.

Si Prinsesa Eliza at ang kanyang labing-isang kapatid na prinsipe ay naging biktima ng masamang reyna, na isinumpa ang mga prinsipe na maging mga ligaw na sisne. Upang mailigtas sila, kinailangang tiisin ni Eliza ang sakit ng paghabi ng mga kamiseta mula sa kulitis nang hindi nagsasalita, na humantong sa maling pag-aakala na siya ay mangkukulam. Sa kabila ng pag-ibig ng hari, nahatulan siya ng kamatayan. Sa huling sandali, natapos ni Eliza ang mga kamiseta, ibinalik ang kanyang mga kapatid, at pinatunayan ang kanyang kawalang-sala, na nagdulot ng kagalakan sa kaharian.

Isang prinsipe ang naglakbay kasama ang Silangang Hangin upang tuklasin ang Hardin ng Paraiso, ngunit naharap sa tukso na maaaring magdulot ng kanyang pagkakabagsak.

Isang prinsipe, anak ng hari, ang sabik na malaman ang tungkol sa Hardin ng Paraiso. Sa kanyang paglalakbay, napadpad siya sa yungib ng mga Hangin at nakilala ang Silangang Hangin na nagdala sa kanya sa mahiwagang hardin. Doon, nakita niya ang kagandahan ng lugar at ang diwata ng paraiso, ngunit binalaan siya na huwag sumuko sa tukso. Sa kabila ng babala, hindi niya napigilan ang sarili at nahulog sa tukso nang halikan niya ang diwata. Dahil dito, bumagsak ang hardin, at siya ay napalayas. Sa huli, kailangan niyang magbayad sa kanyang kasalanan at maghanap ng pag-asa sa pagtubos.

Isang prinsipe na naglaho ang kayamanan ay nakakita ng bagong pag-asa sa isang mahiwagang maleta na lumilipad, ngunit ang kanyang kapalaran ay nagbabago nang muli.

Ang anak ng isang mayamang mangangalakal ay nagwaldas sa kanyang yaman at naiwan lamang sa isang lumang maleta. Natuklasan niya na ang maleta ay may kakayahang lumipad, kaya't ginamit niya ito upang puntahan ang isang prinsesa sa malayong kaharian. Nagkunwaring anghel siya at nagkuwento ng isang nakakatuwang kuwento tungkol sa mga posporo, na nagustuhan ng hari at reyna. Pinayagan siyang pakasalan ang prinsesa, ngunit ang kanyang maleta ay nasunog dahil sa mga paputok, at siya ay naiwang hindi na makabalik.

Isang pamilya ng mga tagak ang nagtuturo sa kanilang mga anak na lumipad at maghiganti sa mga batang nanlalait sa kanila.

Sa isang maliit na nayon, may pamilya ng mga tagak na nakatira sa bubong ng huling bahay. Ang mga batang tagak ay natatakot sa mga batang nagkakantahan tungkol sa kanila, ngunit pinapayuhan sila ng kanilang ina na huwag pansinin ang mga ito. Sa halip, tinuruan sila ng ina na lumipad at maghanda para sa kanilang paglalakbay sa mainit na bansa. Nang matuto na sila, nagplano ang mga batang tagak na maghiganti sa mga batang nanlalait, lalo na sa pinakamaliit na lider. Sa huli, ang inang tagak ay nagbigay ng kakaibang parusa at gantimpala—isang patay na sanggol para sa masamang bata at magandang kapatid para sa mabuting batang si Peter.

Isang maliit na duwende sa rosas ang nakasaksi sa isang madugong pagpatay at tumulong upang mabigyan ng hustisya ang biktima.

Sa gitna ng hardin, may isang maliit na duwende na naninirahan sa isang rosas. Isang gabi, nakita niya ang isang lalaking pinatay ng masamang kapatid ng kanyang minamahal. Gamit ang kanyang mahika, ibinalita ng duwende sa babae ang nangyari sa pamamagitan ng isang panaginip. Nagtungo ang babae sa lugar ng krimen at kinuha ang ulo ng kanyang kasintahan, na itinanim niya sa isang paso kasama ang isang halaman ng hasmin. Nang mamatay ang babae sa labis na kalungkutan, ang mga espiritu ng mga bulaklak ay naghiganti sa masamang kapatid, na ikinamatay nito.

Isang pintor ang nakikinig sa mga kuwentong isinasalaysay ng Buwan tungkol sa iba't ibang buhay na nasisilayan nito tuwing gabi.

Isang batang pintor ang nalulumbay sa kanyang bagong tirahan sa lungsod. Isang gabi, muli niyang nakita ang Buwan, isang matandang kaibigan, na nangakong dadalaw at magkukuwento ng mga nasasaksihan nito. Bawat gabi, isinasalaysay ng Buwan ang iba't ibang tagpo mula sa iba't ibang panig ng mundo—mga kuwento ng pag-ibig, kalungkutan, pag-asa, at pang-araw-araw na buhay. Ang pintor naman ay masigasig na iginuguhit ang mga kuwentong ito, na bumubuo ng isang koleksyon ng mga larawan mula sa mga paglalakbay ng Buwan.

Isang makapangyarihan ngunit malupit na prinsipe ang naghangad na sakupin ang buong mundo—pati ang Diyos—subalit natalo ng isang maliit na lamok.

Isang prinsipe ang naghahari nang may kalupitan, winawasak ang mga bayan at pinahirapan ang mga tao. Sa kanyang paghahangad na maging pinakamakapangyarihan, nagtayo siya ng barkong pandigma upang salakayin ang langit. Subalit isang anghel ang nagpabagsak sa kanyang barko, at nang muling subukin, isang lamok lamang ang kumitil sa kanyang kapangyarihan. Sa huli, ang kanyang kayabangan ang nagdala sa kanya sa pagkabaliw at pagkatalo.

Isang batang mahirap sa Florence ang dinala ng mahiwagang Baboy na Metal sa isang kamangha-manghang paglalakbay upang matuklasan ang kanyang talento.

Sa lungsod ng Florence, isang batang mahirap at walang tirahan ang nakahanap ng kanlungan sa tabi ng isang estatwa ng baboy na metal sa Porta Rosa. Isang gabi, nabuhay ang Baboy na Metal at dinala siya sa isang mahiwagang paglalakbay sa mga gallery ng sining, kung saan nakita niya ang mga magagandang pintura at estatwa. Ang karanasang ito ay nagbigay-inspirasyon sa kanya upang maging artista. Sa tulong ng isang matandang glovemaker at isang pintor, natuto siyang magpinta, ngunit namatay siya sa murang edad. Ang kanyang mga obra, kabilang ang larawan ng Baboy na Metal, ay nag-iwan ng pangmatagalang alaala sa Florence.